Trzeba się zaopatrzyć w:

1. Mobilny, akumulatorowy router WiFi (będzie w pełni mobilny, jednak większość modeli limituje liczbę przyłączonych jednocześnie urządzeń do 5, max. 10 szt.).

2. Kartę SIM do routera (pozwalającą na pobieranie danych).

[1.] Np. stary ale tani router R205 lub R206 Huawei lub podobny (kilkadziesiąt złotych za używany, znakomite zarządzanie energią, szybkość do 21 Mbps). Wada: brak trybu pracy LTE. Router z trybem LTE (szybszy), np. E5373, E5573, będzie kosztował od stu.. stu kilkudziesięciu PLN.

[2.] Najtaniej (ale nie najwygodniej) wyjdzie karta Aero2 (27 zł jednorazowo za niską szybkość 0.5 Mbps i rozłączanie co godzina, albo 5 PLN/30dni za 3GB danych bez ograniczenia szybkości (stan na lipiec 2018 r.).

Alternatywnie: karta dowolnego dostawcy (w abonamencie za 10 PLN miesięcznie można mieć np. 10 GB danych - stan na lipiec 2018 r.)

Do sporadycznej pracy (w warunkach awarii podstawowego łącza internetu, na wycieczkach itp.) zalecam zakup karty z jednorazowym limitem danych (na Allegro zwykle można kupić np. karty Orange z limitem 100 GB danych ważnym przez pół roku - za ok. 50 zł). 

Czego potrzebujesz?

• Laptop z przewodowym Internetem

lub

• Laptop z mobilnym Internetem (modem GSM)

lub

• PC z przewodowym internetem i kartą WiFi

oraz

• oprogramowanie do udostępniania internetu (może wystarczyć wbudowane w Windows)

Wybierz kolejno: Ustawienia -> Sieć i internet -> Hotspot mobilny -> przełącz na Włączone.

• Sekcja Edytuj pozwala wybrać nazwę hotspotu i hasło dostępu.

• na karcie widać urządzenia połączone z tak skonfigurowanym hotspotem. 

• Wadą jest brak możliwości zarządzania udostępnianiem.

Np. bezpłatny programik Connectify Hotspot 2019 działa w Windows 7 i nowszych.

• www.connectify.me

Nawet w bezpłatnej wersji pozwala na dużą swobodę zarządzania udostępnianiem. Jest też przyjazny w obsłudze. Uwaga: wersja bezpłatna nie pozwala zmieniać nazwy hotspotu i udostępniać wbudowanego w komputer łącza komórkowego (ale pozwala udostępniać łącze przewodowe, Bluetooth i WiFi). Pozwala też na blokowanie reklam dla przyłączonych urządzeń klienckich oraz na zarządzanie ich uprawnieniami (w tym blokowanie dostępu).

Rozwiązanie pierwsze: zewnętrzna karta WiFi wbudowana w antenę kierunkową o dużym zysku.

Zalety:

• stosunkowo niski koszt 

  • karta z Rys. 6. - ok. 80 PLN w sklepie internetowym w Polsce, z fakturą, karta z Rys. 8. - ok. 100 PLN.

• brak problemów z konfiguracją (powinna działać zaraz po przyłączeniu).

• duży tzw. zysk (zysk anteny pasywnej spada wskutek tłumienia sygnału przez kabel antenowy, tu natomiast: karta kierunkowa zintegrowana z anteną usuwa problem spadku sygnału na długim kablu).

• stosunkowo długi kabel USB (5m, ekranowany) pozwala na optymalne ustawienie anteny w stosunku do źródła sygnału i przeszkód

  • karta z Rys. 6. ma ekranowany kabel 5m, karta z Rys. 8. - tylko 1m, ale można użyć przedłużacza (do max. 5m - ograniczenie USB).

• antenę można ukierunkować na źródło sygnału dla maksymalizacji jego poziomu

  • antena z Rys. 6. ma uchwyt na przegubie kulowym z możliwością przykręcenia poza oknem, antena z Rys. 8 - pokojowa - ma przegub z gniazdem USB i stabilną podstawkę.

• kierunkowa antena pozwala na obniżenie poziomu zakłóceń z innych nadajników (a to bardzo częsta przyczyna problemów z połączeniem).

Efekty działania są spektakularne, porównaj Rys. 5 z Rys. 7. i Rys. 9.

Wady:

• 5 m kabla, to raczej górna granica jego długości (z uwagi na ograniczenia USB).

• ograniczenie funkcjonowania do komputera z systemem operacyjnym obsługującym kartę wbudowaną w antenę (nie może "samodzielnie" dostarczać internetu np. dla sieci lokalnej (ale można udostępnić to łącze przez WiFi - patrz problem [3] powyżej).