Wypowiedzi i opinie

• Ucznia

  • "Symulowana lekcja, w której brałem udział była ciekawa. Spodobało mi się to, że bez wychodzenia z domu mogłem się uczyć razem z innymi uczniami. Chciałbym, żeby było to możliwe w zwykłej szkole." (Marek, lat 14)

  • "Bardzo podobała mi się lekcja, ponieważ mogłam zobaczyć dawno niewidzianego kolegę. Dodatkowa atrakcją na lekcji był laptop i kamera, których na co dzień nie używamy w szkole." (Justyna, lat 14)

• Rodzica

  • "Projekt, w którym brał udział mój syn uważam za dobre rozwiązanie dla dzieci, które z powodu choroby nie mogą brać udziału w zajęciach. Jest to dla nich szansa, aby nie tylko być na bieżąco z materiałem realizowanym w szkole, ale również kontaktu z rówieśnikami. Moim zdaniem lekcje takie powinny być jednak realizowane tylko w przypadkach, gdy uczeń na prawdę nie może być w szkole, ponieważ nic nie zastąpi dziecku kontaktów z rówieśnikami i otoczeniem szkolnym."  (Tata Marka, lat 45)

• Nauczyciela

  • "Patrząc z punktu widzenia przedmiotu, który uczę i uczniów, z którymi prowadzę zajęcia indywidualne nie jest możliwe zastosowanie takiej metody nauczania. Dziecko, z którym aktualnie pracuję jest niepełnosprawne ruchowo i głównym celem zajęć z nim  jest usprawnienie manualne. Wiele rzeczy muszę jemu osobiście pokazać i przy pomocy Skype'a byłoby to niemożliwe. W przypadku tego dziecka jest również bardzo ważny kontakt z rówieśnikami ponieważ przez niego staje się bardziej zaradne i samodzielne." (Nauczycielka plastyki i techniki w gimnazjum)

  • "Wykorzystanie nowinek techniki na lekcjach jest doskonałym rozwiązaniem w sytuacji szkolnej. Sama miałam okazję poprowadzić lekcję z wykorzystaniem komunikatora SKYPE, w klasie, której uczeń choruje na nowotwór. Jeszcze do niedawna takie dzieci skazane były na indywidualne nauczanie w domu, jednak możliwość odbycia lekcji związana była z ich dyspozycja zdrowotna, zwłaszcza stanem odporności po zabiegach chemioterapii. Przekaz internetowy, poza możliwościami dydaktycznymi, pozwala na zminimalizowanie trudnych emocji chorego (zwłaszcza przewlekle) dziecka: samotności, odrzucenia, poczucia bycia gorszym. Myślę, że kształcenie młodych nauczycieli nie może się już ograniczać do tradycyjnie rozumianej dydaktyki, ale otwarcia na nowe formy kształcenia." (Nauczyciel prowadzący zajęcia indywidualne z dziećmi z zaburzeniami)