Enauczanie.hojnacki.net - 3D: Różne technologie

RÓŻNE TECHNOLOGIE UZYSKIWANIA EFEKTU 3D

Z uwagi na stan technicznego wyposażenia szkoły interesują nas tutaj tylko technologie, które pozwalają uzyskać efekt przestrzenny przy pomocy najprostszych środków. Pominiemy technologie znane z kina 3D i nowoczesnych telewizorów - jako wymagające specjalistycznego i kosztownego osprzętu.

[1a] Anaglify

Zalety: prosta i tania technologia. Obraz i wideo można wyświetlać na dowolnych urządzeniach. Można drukować. Do oglądania są potrzebne tylko bardzo tanie okulary dwubarwne (najczęściej czerwono-turkusowe).
Wady: słaby efekt, obrazy L i R "prześwitują", kolory są bardzo słabe, zaś turkusowy obraz jest jaśniejszy od czerwonego co wymaga chwili przyzwyczajenia.

Trzy wersje anaglifów (z jednej pary zdjęć)

Poniżej zestawiono trzy zdjęcia zrobione smartfonem z ręki, jako oddzielne zdjęcia dla lewego i prawego oka (Fot.1., Fot.2, Fot.3.). Dlatego efekt 3D nie jest rewelacyjny (chociaż wyraźny). Za pomocą aplikacji smartfonowej 3DStereoid zapisano je następnie w trzech odmianach anaglifów. Załóż dwubarwne okulary i sprawdź efekt.

Na końcu zestawienia - przykładowy film 3D (profesjonalny). Efekt nie jest zły, jednak zauważ, że zawsze widać podwójne kontury obiektów. Tego efektu w kolorowych anaglifach nie da się uniknąć.

Fot. 1. Czarnobiały anaglif dla okularów czerwono-turkusowych.

Fot. 2. Kolorowy anaglif dla okularów czerwono-turkusowych.

Fot. 3. Kolorowy - anaglif algorytmem Dubois - dla okularów czerwono-turkusowych. To najbardziej zaawansowana metoda dająca najlepsze efekty (czyż nie?).

Vid.1. W tym filmiku zachowano stosunkowo dużo koloru. Efekt 3D jest bardzo dobry, jednak można zauważyć efekt podwójnych krawędzi wynikający z prostoty technologii anaglifowej (nałożenia dwubarwnych obrazów na pełną gamę kolorów filmu.

* Zobacz ten sam filmik na pełnym ekranie.

[1b] Oglądanie anaglifów (okulary za grosze)

Okulary dwubarwne spotyka się w paru odmianach. najpopularniejsze są okulary czerwono-turkusowe (red-cyan, patrz miniatura obok). W foliowo-papierowej wersji można je kupić za złotówkę lub nieco więcej, albo nawet otrzymać za darmo. Nadają się one do oglądania anaglifów drukowanych lub wyświetlanych na dowolnych ekranach. Oczywiście nie ma ograniczeń liczby jednoczesnych widzów..

Vid.2. Proste demo.

Fot.4. Dobrej jakości anaglif (aut.: A. Osipenkov). Obejrzyj go na pełnym ekranie.

Fot. 5. Takie okulary kosztują niewiele ponad złotówkę.

Fot. 6. Bardziej trwałe i wygodniejsze okluary kosztują 4 PLN z dostawą do domu.

Fot. 7. Najlepsze okulary mają osłony boczne i górne, które zmniejszają ilość światła białego przedostającego się do oczu podczas oglądania. To znakomicie skraca czas adaptacji do sytuacji, w której każde oko otrzymuje inne spektrum barwne obrazu. Cena z dostawą do domu, to niewiele ponad 5 PLN.

[2a] Technologia Side by side (SBS, dwa obrazy obok siebie)

Zalety: prosta technika pozwalająca na wyświetlanie obrazu lub filmu na dowolnym ekranie oraz na drukowanie. Jest niemal równie stara jak fotografia, więc istnieje mnóstwo historycznych zdjęć 3D. Do oglądania wymagany jest układ optyczny, w którym jeden obraz widzimy tylko lewym okiem, a drugi tylko prawym. Najprostsze tego typu urządzenia kosztują od 10 złotych. Do wyświetlania indywidualnego wystarczy obrazek w książce lub smartfon.
Wady: obraz jest przeznaczony dla jednej osoby na raz i każdy obserwator musi posiadać urządzenie do oglądania. Ciekawą techniką pokazywania pary 3D jest naprzemienne wyświetlanie obu obrazów np. za pomocą animowanego GIFa. Zob. przykłady.

Fot.7. Stereopara z 1900 r.
Zob. większy obraz.

Fot.8. Stara stereopara.
Zob. większy obraz.
Zob. też animowany GIF zrobiony ze stereopary powyżej.

[2b] Oglądanie dwuobrazu (Cardboard za grosze)

Google Cardboard, tzw. "tektura"

Najtańszy zestaw do oglądania stereopar zdjęć oraz filmów 3D side-by-side, to smartfon (powinien mieć spory ekran) włożony do kartonowej kostrukcji z dwiema soczewkami (patrz Fot. 9.). W wersji do skladania można ją kupić za ok. 3$ (w chińskim sklepie z dostawą do omu).

Fot. 9. Wystarczy smartfon plus kartonowa konstrukcja z dwiema soczewkami - za kilkanaście złotych.

Przydatne dodatki

Brak dostępu do dotykowego ekranu zamkniętego w pudełku Cardboard utrudnia sterowanie smartfonem. Niektóre funkcje sterowania zapewnią ruchy głową. Jak poradzić sobie z pozostałymi?

Magnes (dla smartfonów z NFC) sprytnie "wmontowany tekturę (zwykle są to dwa magnesiki utrzymujące siebie nawzajem polem magnetycznym) pozwoli wykonać jedną funkcję (np. potwierdzenie, strzał w grze). Jego użycie polega na przesuwaniu w jedną z dwóch pozycji - NFC odnotowuje wtedy fakt zmiany pola magnetycznego. Większość zestawów Cardboard zawiera magnesy, ale nie każdy smartfon ma NFC.
Zwykła myszka bezprzewodowa oraz przejściówka z gniazda mikroUSB (smartfonu) na USB (odbiornika myszki) załatwia właściwie wszystko, ale wiąże nas z powierzchnią, na której używamy myszki (np, blatem stołu) - krępując ruchy.
Manipulator typu gamepad (joystick) Bluetooth (patrz np. Fot. 10) kosztuje ok 4$ w chińskim sklepie i załatwia wszystko.

Fot. 10. Manipulator (gamepad z joystickiem) łączy się przez bluetooth z dowolnym smartfonem. Pozwala sterować grami, ale także obsługiwać cały smartfon (joystick jest wtedy kursorem)

[3] Panorama

Panoramy, to kolejny zakres zastosowań Cardboard. Czujniki położenia smartfonu powodują, że rozglądanie się powoduje nadążanie panoramy za ruchami głowy jak w realnym otoczeniu.

Obok - filmik z zajęć w klasie II SP. Uczniowie oglądają kosmos i planety.

Poniżej - panorama sferyczna. Takie panoramy można oglądać za pomocą Cardboard. Widok jest wtedy znakomity.

Vid.3. Panorama w klasie II SP. nauczycielka: Joanna Apanasewicz.

Vid.4. Panoramy sferyczne Można samodzielnie robić za pomocą smartfonu z Androidem. Zweryfikowane - można przypinać do Map Google. Znalezione w Mapach Google panoramy można w smartfonie przełączyć na widok dla Google Cardboard (pojawi się ikona z symbolem Cardboard).
TAK OGLĄDANE - ROBIĄ ZNAKOMITE WRAŻENIE.